Sið-Menningarnótt landans !!!

Já kæru landar, þá er stærsta Sið-Menningarnótt ársins liðin og allir komnir til síns heima. Víst er að með því að dreifa atburðum á stærra svæði, þá dreifist mannfjöldinn, en kanski er dgskráin of flókin eða að margir af þessum menningar viðburðum mættu standa lengur yfir eða endurteknir. Suma atburði er af eðlilegum ástæðum ekki hægt að endurtaka, svo sem stærri tónleika og því um líkt. En hvað sem því líður þá er þetta að verða með stærri viðburðum í þjóðfélaginu okkar auk fjölmenningar þjóðfélagsins. Hins ber þó að geta að lögæslan er nokkuð skilvirk þessa helgi en það er líka allt og sumt, eða eins og Þráinn Berelsen segir í pistli sínum í fréttablaðinu 20. ágúst, að það leyfist mönnum allt í miðborg Reykjavíkur sem mönnum leyfist ekki í öðrum bæjarhlutum og nágrana sveitarfélögum, þar með taldi hann upp allt frá afbrotum, innbrotum og í það að menn hafi hægðir sínar á almannafæri. Ég horfði uppá mann um tvítugt ca. kasta af sér vatni við gömlu aðaldyrnar á Sambandshúsinu við Sölvhólsgötu, sem nú hýsir menntamálaráðuneytið. En ég var aðeins of langt frá til að stoppa þetta af því er ég kom nær tók hann á hlaup til vina sinna og hurfu þeir út í mirkrið á Arnarhólnum. Hann vissi ekki sem var að handan við hornið var bráðabirgða færanleg Lögreglustöð og myndavéla bíll Lögreglunar og slapp því án frekari athugasemda. En hvað skildu menn vera að hugsa sem velja sér slíka staði til að sinna kalli náttúrunnar, sök sér ef menn eru í spreng og fara að næsta trjálundi til að skila notuðu vatni, en að gera slíkt við innganga þar sem fólk fer um er slíkur sóðaskapur að refsa ætti mönnum verulega fyrir slíkt athæfi.

En hin er svo sagan að almennings salerni eru ekki mörg í Reykjavík og hvergi var að finna á kortum fyrir hátíðahöldin hvar bráðabirgða salerni yrðu staðsett og þau örfáu sem í notkun voru, önnuðu ekki þeirri þörf sem fjöldin krafði. Ýmsir þættir við frmkvæmd Menningarhátíðar hafa ekki verið hugsaðir til fulls og sumir þeirra þættir sem eiga kanski ekki endilega við framkvæmd þessarar hátíðar fremur en annara slíkra, eins og með hvar sé hægt að finna týnd börn sem ráfa frá foreldrum sínum og hvernig eigi að bera sig að með slíkt. ég veit þó að félagsþjónustan í Reykjavík var þó með starfsmenn í þessu hlutverki sem áreiðanlega stóðu sig mjögvel. en leiðbeiningum til almennings um þessa hluti eins og salernisaðstöðu var ábótavant. Sú hefð var að jafnaði hér áður að börn sem höfðu ráfað frá foreldrum sínum á skemmtunum og tónleikum, eins og til dæmis á sautjánda júni, voru venjulega færð á bakvið leiksviðin sem í notkun voru og þar tilkynnt um þau eða auglýst eftir þeim, því það heyra allir á svæðinu.

Með þessum pistli munu birtast myndir sem ég set inn aðeins síðar því þær eru í annari tölvu sem stendur en skreyti með myndum sem fyrir hendi eru.

Kópvogur í vexti, bara ekki í öfuga átt !!!

Gunnar Birgisson er kappsamur maður, en mér var alltaf kennt að kapp er best með forsjá. Það er deginum ljósara að aukin byggð í vesturbæ Kópavogs gengur ekki upp, það þarf ekki sérfræðinga til að sjá það. Ef ætlunin er að fylla upp allan Fossvoginn og leggja nýjar brautir þar um, þá gæti farið að verða möguleiki, en það er ekki fyrir hendi og stendur ekki til, sama gildir með uppfyllingu í Kópavoginn í átt til Garðabæjar og Arnarnesins. Ég álít að hér sé nóg komið, of mikið er nú þegar byggt á Kársnesinu og geta þær umferðaæðar þar, engan vegin haft undan nú þegar í dag.

Auking byggðar og stækkun á atvinnuhúsnæði í Smáranum er nú þegar til vandræða og er nú verið að skítredda málunum í aðgengi að því svæði. Mislæg umferðaljós (mislæg gatnamót) Reykjanesbrautar og Fífuhvammsvegar, eru algjört klúður og fyrir bragðið hefur aðgengi að þessu svæði verið torvelt og klúðurslegt. Ekkert tillit hefur verið tekið til þess að hundruði barna þurfa að fara yfir fífuhvammsveginn til að sækja grunnskóla, Smáraskóla og Lindaskóla, og á sínum tíma var farið þess á leit við bæjaryfirvöld að lögð yrðu undirgöng undir fífuhvammsveg við Dalsmára, en því var harðlega neitað og talið nóg að hafa gangbrautarljós í staðin. Raunin í dag að umferðin á þessari götu er mikill og eykst með hverju deginum, fleiri þjónustur og verslanir eru að koma á svæðið og hraði bílana er ekki í samræmi við íbúðahverfi, því skipulagið lét þessa miklu stofnbraut kljúfa hverfið og hverfin, með tilliti til skólasóknar grunnskólabarna.

Það er komin tími til að hanna alvöru samgönguæðar og vistvæn íbúðahverfi, fyrirhyggja er það sem hefur skort á hönnun íbúðahverfa og samgöngumannvirkja á öllu landinu, því miður, því er ekki þörf á að Kópavogsbær haldi áfram sömu vitleysunni og hætti þessari tilraunastarfsemi í hönnun mannvirkja.

Kópavogshöfn verður ekki stækkuð gegn vilja íbúanna

Viku gömul frétt !!!

 

Já svo einkennilega vill til að þessi atburður átti sér stað á föstudegi fyrir viku síðan og ég sem fréttamaður lét mér ekki detta annað í hug en að búið væri að segja frá þessu fyrir löngu, hafi mönnum fundist það fréttaefni. En ég kom í Bása á að kveldi sama dag  og var þar við gæslu, aðstoð og öryggisstörf þá helgi. Ég lét mér ekki einu sinni detta það í hug að hafa orð á þessu frekar, því fólk er að deyja eðlilegum dauðdaga og þykir ekkert sérstakt fréttaefni, nema ef eitthvað óeðlilegt hafi valdið þeim örlögum. Kkv Jón

Varð bráðkvaddur á göngu við Bása

Er ekki búið að BANNA Akureyringa á Dalvík?

 

Ég held að þeir ættu að banna Akureyringa á Fiskidögum á Dalvík, því þeir eru svo erfiðir með víni utan bæjar!!! Það myndi ég telja eftir aðgerðir bæjarstjórnar Akureyrar fyrir verslunarmannahelgina. Einhverjum hefði fundist þetta vera óeðlileg aðskilnaðarstefna, að leggja þennan aldurshóp (18-23 ára) í sér þjóðflokk sem er óvelkomin meðal Akureyringa. Þeir eru kanski æðri kynstofn en við hin. Best er að allir séu jafnir(þó sumir séu jafnari) og vera vinir, elskast og njóta tilverunar. Hvaða uppá tæki skildum við eiga von á næst, ég bara spyr???

„Ótrúlegt mannhaf “ á Dalvík

Jóhann Otti afa strákurinn!!!!

Jæja ég mátti til að leyfa ykkur að sjá litla afa strákinn sem brátt verður 10 mánaða, eða á menningarnæturdeginum, en hann hefur verið talsvert í umsjá afa síns og eru það forréttindi að fá slík tækifæri. Ég veit það fyrir víst að hann afi minn, sem ég er skírður í höfuðið á, hefði viljað eiga fleiri stundir með mér á sínum tíma. Hann andaðist langt fyrir aldur fram, vegna krabbameins í hálsi, sem hugsanlega hefði verið hægt að lækna í dag, með nútíma tækni í læknavísindum. Hann hét Jón Eyjólfsson og var fæddur 18. nóvember 1889 og lést 19. ágúst 1957, sem segir að ég var rétt rúmlega eins árs er hann lést. Engu að síður hef ég ótal oft fundið fyrir næveru hans og er enn í dag að finna fyrir hans nærveru og vernd. En samt er ekki hægt að vernda mann fyrir öllu. þessi litli ljósgeysli sem komin er í heiminn og vex og dafnar, verður eins árs 18. október og eru hér nýjar myndir af honum svona rétt til að monta mig. Kær kveðja Jón afi.

Að vera í PARADÍS !!!!!!!

Það var runninn upp enn einn yndislegi föstudagur, að þessu sinni var það hinn þriðji ágúst sem er einnig fæðingardagur minn, sem ég er mjög stoltur af, því það segir að ég sé í Ljónsmerkinu og á hátindi þess. Veðrið var frekar þungbúið þennan morgun en fór að birta yfir er leið á morguninn. Þennan dag var ég búin að lofa mér í að leysa af í versluninni Pixlar, sem einnig er með eina bestu framköllunarþjónustu sem völ er á á Íslandi, að öðrum ólöstuðum. Dagurinn fór rólega af stað, venjubundin skyldustörf, koma vélunum í gang, gera klárar óframkallaðar filmur og vinna pantanir sem borist höfðu á vefnum. Seinni hluti dagsins var óvenju erilsamur, miðað við föstudag fyrir verslunarmannahelgi, þegar búast mætti við að nánas allir væru að fara út úr bænum eða slaka á yfir langri helgi heima við. Nei það var öðru nær, einn þurfti að fá þessu og hinu reddað fyrir helgina og svo framvegis.

Ég losnaði frá öllu þessu um átta leitið en þá biðu mín önnur viðfangsefni, ég var að fara inn í Bása í Þórsmörk og þar ætluðum við fimm félagar úr Flugbjörgunarsveitinni í Reykjavík, að sjá um gæslu og aðstoð fyrir Útivist og vera skálaverðinum honum Jóni Tryggva til halds og trausts. Þau Sólbjörg og Palli, sem kenndur hefur verið við Skátabúðina, voru þarna einnig til aðstoðar, en þau eru félagsmenn í Útivist. Tveir af félögum okkar fóru á undan á öðrum Patrol jeppa sveitarinnar og áttu að taka með sér kerru á Hvolsvelli með áfylltum gaskútum, því það var verða gaslaust í Básum. Við hinir þrír fórum svlítið seinna af stað, en vorum komnir austur rétt upp úr miðnætti. Eftir að hafa hitt Jón Tryggva og fengið línurnar í stuttu máli, þá var farið til hvílu.

Laugardagurinn virtist ætla að verða góður sólin kom upp í austri eins og hún er búin að gera svo lengi sem ég man eða lengur og veðrið virtist ætla að verða þurtt þennan dag. þó sólin væri þarna á lofti þá naut hennar ekki svo mikið í Básum því skýja klakki lá yfir eyjafjallajökli sem skyggði á sólina framm eftir degi en svo fór hún að kíkja á okkur fyrir hornið á eyjafjöllunum úr vestri um kvöldið. Yfir daginn voru ýmis verk sem þurfti að gera, losa rusl og setja nýja poka í grindurnar, því einhverra hluta vegna erfólk mjög snyrtilegt þarna í sveitinni og allt rusl er sett í poka. Það var ekki ein dós á flandri, allt var sett í ruslapoka og svona umgengni er til einstakrar fyrirmyndar. Ég leyfi mér að efast um að slík umgengni hafi verið til dæmis í Eyjum. Um kvöldið, eftir að hafa grillað okkur dýrindis kvöldverð, fórum við á ákveðin stað þar sem geymdur var eldiviður, fyrir varðeld sem tendraður var um tíu leitið. Þar komu allri saman og nokkrir voru með gítar og spiluðu undir Þórsmerkur söngnum, sem ómaði um dalinn. Rétt upp úr klukkan ellefu kom á máli við okkur fulltrúi tólf manna hóps, sem lagði af stað frá Landmannalaugum um morguninn hlaupandi, en hópur þessi var á vegum Boot Camp, en er þarna var komið þá vantaði enn fjóra af félögum þeirra, einn karlmann og þrjár konur. farið var að genslast fyrir um þau og kom í ljós að tvær konurnar höfðu átt viðkomu í Emstrum,  björgunarsveitin Brák frá Borgarnesi, sem stödd var í Landmannalaugum vegna hálendisgæslunar, var sett í viðbragðsstöðu, ef ákveðið yrði að kalla til leitar, en fyrst ætluðu þeir Boot camp menn ásamt Viðari, Emil og Steinari, að fara í Langadal og Húsadal, til að kanna hvort fólkið væi eða hefði komið þangað. Er þau komu í Langadal, hófu viðar og Emil að ganga til móts við Emstrur til að freista þess að finna þau á gönguleiðinni, en þeir voru aðeins búnir að ganga í um fjórar mínútur, er boð komu um að fólkið væri komið í Húsadal. Létti öllum þá mikið og þeir sem settir voru í viðbragðsstöðu, voru látnir vita. Kyrrð var komin á svæðið skömmu uppúr miðnætti og hefði mátt halda að þarna væri rekið barnaheimili með ströngum reglum um hátta tíma, en það var öðru nær, fólk átti ánægjustund þarna um kvöldið sem og allan daginn þar á undan og ætlaði að endurtaka leikin er sólin kæmi upp að nýju.

Sunnudagurinn byrjaði enn fallegri en nokkru sinni fyrr, heiðskýr himinn jökullinn ber og tignarlegur, bæði Mýrdalsjökull og Eyjafjallajökull, en þeir eru báðir í sjónmáli frá Þórsmörkinni. Skylduverkunum var komið frá og tveir af félögum okkar, Steinar og Emil, þurftu að fara í bæinn til að mæta til vinnu, því þeir áttu ekki frí alla helgina. Þá vorum við eftir þrír, ég sem þetta rita ásamt Viðari og Einari. Svona vinnuferðir er það sem gefur starfinu í sveitinni gildi, maður kynnist félögunum betur og svo öðlast maður reynslu sem alltaf kemur að gagni, þó síðar verði. Þennan dag vorum við búnir meðverkefnin snemma, svo Viðar og Einar ákváðu að fara í smá æfingarferð upp í fjallið fyrir ofan bása. Á meðan þeir voru á fjalli, þá bauð ég Sólbjörgu og Palla, með mér inn í Langadal, þar sem Ferðafélagið er með skála, útsýnið þaðan upp á jökul er enn meira og tignarlegra. Já það voru teknar margar myndir, nokkrar þeirra eru hér með til skýringa og ánægju auka, en allar eru þær á vefsíðu minni www.123.is/MOTIVMEDIA . Um kvöldið var svo aftur kveiktur varðeldur og var ekki minni stemmning en fyrra kvöldið.

Mánudagsmorguninn skartaði sínu fegursta, eins og við var að búast en horfur voru á að það myndi þykkna upp er liði á daginn, enda stóð það heima. Eftir að hafa klárað að gera allt það sem þurfti, þarna um morguninn, þá var farið að búast til heimferðar um hádegið. En svo brá við að hann Viðar vildi fá að takast á við að skokka áleiðis heim og fékk hann það. Ég var hins vegar búin að bjóða ungri huggulegri stúlku far með okkur á hvolsvöll, að nafni Sigrún, því hún hafði skilið litla snotra bílinn sinn þar og ferðast þaðan með áætlunar rútunni inn í Bása. er við ókum af stað áleiðis heim, ókum við framm á Econoline bíl með kerru þunga og fullt af fólki, sem fest sig hafði í sandbleitu á leið inn í Þórmörkina. við nánari skoðun kom í ljós að þessi bíll var ekki vel búin til þessarar ferðar, aðeins með drif á aftur öxli og auk þess á geisladiskum, en það eru hjólbarðar kallaðir undir stórum bílum og jeppum, sem ekki eru í yfirstærðum. Öll komust við á leiðarenda og erum reynslunni ríkari eftir áanægjulega dvöl í dásamlegri PARADÍS. 

Þórsmörk er PARADÍS !!!

Bara svona til að hita ykkur upp þá er ég nýkominn úr helgarferð í Bása í Þórsmörk, þar sem ég var við gæslu og eftirlitsstörf, einnig að aðstoða skálavörðinn hann Jón Tryggva, ásamt fjórum félögum mínum í Flugbjörgunarsveitinni í Reykjavík. En við fórum á föstudagskvöldið og komum síðdegis á mánudeginum. Er að vinna allar myndirnar sem ég tók þarna fyrir austan og mun þá skrifa ýtarlegri ferðasögu ásamt myndum.

Kær kveðja Jón

Óvinaskógur er líka til !!!!!

       

  

Já nú halda allir að ég sé að spauga, nei aldeilis ekki, það fékk ég að sannreina í vikunni sem leið. Þannig er mál með vexti, að ég hitti fyrir Mann, Hrafn   Gunnlaugsson, og tjáði hann mér frá hryðjuverkum sem átt hefðu sér stað á Þingvöllum, einum heilagasta stað landsins. Já og þegar betur var að gáð þá stóð það allt heima, því skammt frá Þingvallabænum, eða við akveginn að Hótel Valhöll, þá birtist manni á hægri hönd rétt áður en ekið er yfir brúna þar við, ummerki sem er engin prýði, trjábols stúfar, þar sem áður voru reisuleg tré. Þetta hlýtur að hafa verið ÓVINASKÓGUR, því ekki hlaut hann náð þeirra sem þarna hafa verið að verki. Ég spyr, hver fór þarna hamförum? Hver gaf leyfi fyrir þessu? Hver er átæðan fyrir þessum gjörningi? Ef einhver getur svarað þessu, þá ætti að fara í mál við þá aðila sem hlut eiga að máli, ef þetta eru ekki landráð þá hvað?

Dæmi nú hver fyrir sig, myndirnar tala sínu máli og ég er viss um að skógræktarfólk, eins og Vigdís okkar Finnbogadóttir, er ekki fylgjandi því líkum aðgerðum sem þessum. Þetta eru óaftrurkræf spjöll sem vert er að rannsaka gaumgæfilega.

Þetta er ekki hægt, nei þetta er hratt!!!

   

  

 

Það er engin furða að sí og æ er verið að hrella þetta vesalings fólk. Það er nefnilega ekki vant svona einelti, já einelti. Lögreglan á Blönduósi hefur ekkert annað að gera en að smala mönnum í pulsusjoppuna og annars staðar eru verkefni að hrannast upp vegna þess að lögreglan er svo upptekin við hraðamælingar. En þó er ég ekki að mælabót fyrir ofsa akstri, langt í frá. En málið er að við þessar mælingar er verið að elta ólar við smá frávik og leyfð frávik sem voru viðurkennd plús 10 kílómetrar, er komið í plús fimm kílómetrar. Afhverju settu þeir ekki bara mínus tíu kílómetrar???

Það er deginum sannara að hraðin og ekki síst aukin hraði drepur, bara þyngdarlögmálið segir allt um það og um það mun ég aldrei deila. Alvarlegasti slysavaldurinn er sofandaháttur og alvarlegur skortur á árverkni ökumanna. Aðgæsluleysi, tillitsleysi og frekja í umferðinni er alvarlegasti þátturinn í ástæðum slysa í umferðinni.

Blessaðir ferðamennirnir eru vanir að aka frjálslega eftir þjóðvegum og hraðbrautum á heimaslóðum. Á ferðum mínum um Norðurlöndin og Evrópu þá hef ég aldrei kynnst öðru eins einelti vegna hraða, eins og á Íslandi. Málið er nefnilega það að almennur hraði á vegum landsins, er víðast hvar tuttugu til þrjátíu kílómetum hraðari en skiltin segja til um. Meir að segja lögreglan sjálf er að aka á sama hraða, þegar þeir eru ekki við radarmælingar, því eru óopinber hraðamörk í raun hærri en mælt er fyrir með umferðaskiltum.

Flestar bifreiðar eru þannig úr garði gerðar, að þær þola og valda meiri hraða en leyfður er á götunum, svo það er ekki vandamálið. Vandinn liggur í vegakerfinu og gatnagerðinni, sem ekki er samkvæmt Evrópskum stöðlum. Þjóðvegir eru of þröngir og flest slys úti á vegum eru vegna þess að bílar keyra framan á hvorn annan og nær undantekningarlaust verða alvarleg örkuml eða mannskaði í þeim tilfellum. Talandi um gerð ökutækja þá eru þeir að jafnaði gerðir til að koma fólki frá einum stað til annars á sem skemmstum og öruggasta máta. Því eru þeir flestir hannaðir þannig að, hagkvæmasta eyðsla þeirra er oft á bilinu níutíu til hundrað og tuttugu kílómetrahraða, en einhverra hluta vegna er það einmitt það hraðabil sem flestir eru teknir á, í radar lögreglunar, undantekningarnar eru þar fyrir ofan og má sjá á fréttasíðum svona fjórum til sex sinnum í viku fréttaumfjöllun um þá ökumenn sem lögreglan náði að stöðva á ofsa hraða. Ofsa akstur og þá er ég að tala um hraða sem er yfir hundrað og fimmtíu kílómetrar á klukkustund er hraði sem ekki er afsakanlegur nema að líf liggi við og með þeim formerkjum sem forgangsakstur gefur tilefni til.

Hraðatakmarkanir  í íbúðahverfum húsagötum og í grend við skóla er eitthvað sem á skilyrðislaust að virða. Þar á að taka hart á hraðamælingum, þar er SLYSAHÆTTA mikil og gangandi vegfarendur sem geta ekki rönd við reist ef eitthvað gerist. Ökumenn sem teknir eru á ofsaakstri við slíkar aðstæður eru hættulegir umhverfinu. Lögreglubíll í akstri á þjóðvegum landsins er að jafnaði með radarinn í gangi og fylgist þannig með þessum almenna umferðahraða og miðað við þær heimildir sem þeir hafa í dag þá er þeir of graðir við að stoppa bíla sem eru eitthvað smá fram yfir það, tölurnar segja allt um það, en á meðan sleppa framhjá þeim hálfsofandi ökumenn, talandi í símann, reykjandi eða þaðan af verra, eins þeir sem eru á illabúnum bifreiðum óskoðuðum, ótryggðum, ljóslausir og enn mætti telja. Þeir gerðu þó rassíu með vörubílana sem eru að flytja efni úr námum hér fyrir ofan bæinn, en hefur það borið einhvern árangur, er ástandið betra í dag? Hér í grein minni á undan fór ég nokkrum orðum um bágt ástand lögreglubifreiða, sem hefur samt skánað á síðastliðnum árum eða á að hafa gert það að minnsta kosti.

Hættið að hengja bakara fyrir smið, ef umferðin er að aka smávegis of hratt gefið þá heldur aðvaranir með að blikka ljósum, en ekki vera að hirða alla sem hægt er mögulega að hrella með sektum og koma óorði á land og þjóð, leiðbeinið ferðamönnunum þegar þeir koma með Norrænu, gerið þeim grein fyrir því bágborna ástandi þjóðvega landsins, hættum í lausamöl og takmörkum á hálendis akstri. Eins þurfa bílaleigurnar að vera á verði með allt þetta, vikulega sér maður nokkra bílaleigubíla klesta og stórskemmda og skipta þeir áreiðanlega tugum eftir hvert sumar. Gerum landið okkar ferðavænt annars hættir fólk að koma hingað og fælir frá landinu ferðamenn og hvað gera bændur þá. Tökum við þá aftur upp orf og ljá og látum hestana draga vagna eftir hestaslóðum landsins sem í dag eru kallaðir ÞJÓÐVEGIR.

Aukum hróður landsins, bætum vegakerfið, eflum öryggi á vegum og ökum saman í sátt og samlindi, gleymum ekki að taka tillit til hvors annars, þá komumst við örugglega öll áfram.

Kveðja Jón Svavarsson, ökumaður í þrjátíu og sex ár.

Hraðakstur erlendra ferðamanna færist í aukana

Vel er það, að auka gæslu!

Já það er vissulega fagnaðarefni þegar það er ljóst að aukning og nýliðun á lögreglubílum sé að aukast, því það er stundum ekki sjón að sjá útgangin á mörgum lögreglubílum sem enn eru í notkun frá því sumarið 2000, það er að segja heil sjö ár, þar er ég að tala um Opel bifreiðir sem þá voru keyptar en hafa verið að tína tölunni. Það hefur verið lenska að gjörnýta þær bifreiðir sem keyptar hafa verið til þeirrar þjónustu í gegnum tíðina. Það eru ekki mörg ár síðan að ein slík bifreið var í umferð og hefði ekki staðist skoðun um ökufærni og var þar af leiðandi hættuleg umhverfinu og vegfarendum. Sem betur fer var hún tekin úr umferð áður en til hamfara kom. En einhverra hluta vegna eru ekki nógu strangar reglur um aldur og búnað bifreiða sem notaðar eru til neyðaraksturs og ekki eru neinar sérstakar reglur um hverjir megi aka slíkum bifreiðum, einungis almennt ökuleifi dugir nema að stærð og þyngd bifreiðarinnar krefjist annars eða aukins ökuleifis. það ætti vera að einungis þeir sem eru með aukin ökuréttindi (meirapróf) mættu aka bifreiðum sem skráðar eru til neyðaraksturs. Í útboðum ríkisins til kaupa á bifreiðum til löggæslustarfa er jafnan horft í það hvað viðkomandi bifreið kostar, óháð því hvort hún sé í stakk búin til að verða fullgildur LÖGREGLUBÍLL, en nágranaþjóðir okkar sem er að framleiða og kaupa bifreiðir til slíkra starfa, leggja áherslu á það að þeir séu sér útbúnir, það er að segja með öflugra bremsukerfi styrkta fjöðrun, sverari arma í stýrisbúnaði, kröftugri vélar jafnvel veltibúr sem er innbyggt í mörgum bílum og þá með styrkari yfirbyggingu, rúmgóðir og í alla staði betur búnir en almennir bílar. Þar af leiðandi er minni hætta á bilunum sem orsakast af sliti eða álagi og öryggi þeirra sem í þeim ferðast mun meira. Dæmi eru um að lögreglubifreiðir séu eknar hundruði þúsunda kílómetra áður en þeir eru teknir úr umferð, sem í sumum tilfellum er kanski í lagi en öllu jafna ætti að vera þar á þak sem gæti verið mismunandi eftir tegundum, stærð og eðli notkunar, því sumir þessara bíla eru aldrei í neyðarakstri. Það er von mín og trú að þessir hlutir séu að verða betri og betri, með auknum kröfum og vandaðri bílum, lengi vel var til dæmis ekki í neinum lögreglubíl nokkrir hlutir sem ég hef haft í öllum mínum bílum frá því ég eignaðist minn fyrsta bíl, sjúkrakassi, slökkvitæki, teppi og ýmistlegt annað sem gangn er af á neyðarstundum. Til að nefna hef ég slökkt eld í einum fjórum bílum á síðastliðnum þrjátiu og þrem árum, komið að ótal umferðarslysum þar sem ég hef þurft að veita fyrsthjálp, áður en hjálparlið kæmi á vettvang, og jafnvel þurft að fara með í sjúkrabílnum til aðstoðar. Í dag er ég þáttakandi í björgunarsveit sem ég hef verið viðloðandi síðastliðin þrjáiu og tvö ár og enn er ég að koma að óhöppum þar sem hjálpar er þurfi þó svo að það sé sjaldnar. Það að vera viðbúin að hjálpa á ögurstundum er oft lífsbjörg, þær fréttir og umfjöllun sem var fyrir skömmu um tillitsleysi ökumanna við slysstaði er með ólíkindum. Það þurfa jú ekki allir að taka þátt en það þurfa allir að gæta varúðar þar sem hættu ástand er og ef ég man rétt þá eru sérstök ákvæði um slíkt í umferðalögum og það er álit mitt á slíkum brotum, að þau séu alvarlegri en það hvort einhver aki einhverjum kílómetrum of hratt eða ekki. Ökumenn sem aka af glannaskap og tillitsleysi um og hjá aðstæðum þar sem hætta er á ferðum eða slys hefur átt sér stað eiga ekki að hafa ökuleifi, ÞEIR eru öllum hættulegir.

Kveðja Jón Svavarsson ökumaður. 

Lögregluembættin greiða ekki kostnað við aukið umferðareftirlit

Góðan dag góðir landar!

Já komið öll sæl, ég skrifa þessar línur svona rétt til þess að láta vita að ég er ekki hættur að skrifa á bloggið, en að undanförnu hef ég haft svo mikið að gera að ég hef bara ekki haft aflögu stund til að setjast við tölvuna. En þessa vikuna hef ég verið svo heppin að fá að eyða morgnnum með afa stráknum mínum sem er níumámaða í dag, því móðir hans dóttir mín er að vinna tvöfalda vinnu þeas hún tekur vaktir bæði á Hótel Loftleiðum og Hótel Holti, þar sem hún er að þjóna gestum til morgunverðar, en auk þess hafa verið aðrar annir eins og útkall vegna þyrlu óhappsins þegar TF-SIF nauðlenti á sjónum úti fyrir Hvaleyrarholti norðan við Straumsvík. En þar þurfti ég að sjá um stjórnstöðvarbíl flugbjörgunarsveitarinnar og svo að gæta þyrlunar þar til Rannsóknarnefnd flugslysa hæfist handa við að rannsaka þyrluna sjálfa. að þeim sökum hef ég ekki fengið nema eins til tveggja tíma lúra tvisvar frá því á sunnudag þar til í nótt, eða eina sex tíma þar til ég mætti til að passa hann Jóhann Otta sem er svo yndislegt barn. Ef öll börn væru svona þægileg og glaðlynd þá væri veröldin fallegri og lífið yndislegra, en því miður eru miljónir barna víða um heim að svelta heilu hungri og þjást af einhverjum ánauðum sem ekki eiga að eiga sér stað. á næstu dögum mun ég setja hér inn frekari færslur varðandi það sem er búið að vera að gerast hjá mér, en ætla að láta þetta duga í dag, meðfylgjandi verður hér mynd af erfðaprinsinum sem er í miklu uppáhaldi hjá mér.

kveðja frá stoltum afa, Jón svavarsson 

Benedikt Hjartarson leggur í Ermasundið !

                      

Það var logn og stilla á sjónum í höfninni í Dover er sundmaðurinn Benedikt Hjartarson lagði af stað í morgun. Sólinn var á upp leið og útlitið gott fyrir sund. Á leið okkar að bátnum sem fylgt hefur þessum tveimur íslensku ofurhugum, hittum við fyrir Michael Oram og Allison Streeter sem er drottning Ermasundsins og synt hefur 43 sinnum yfir, sögðu þau að útlitið væri þokkalegt en það væri enn svolítil alda úti fyrir, því það hefði ýft soldið upp í gær og í nótt, en það ætti að lægja. Viðhorfið hjá sundmönnunum var frábært góður andi og frísklegt viðmót. Það var að heyra að nævera Ingþórs Bjarnasonar pólfara styrkti þennan sundmann því líklega er sundið jafnvel meiri áskorun en fjallaklifur og pólferðir, því það er engin miskun, það er ekkert svigrúm til hvíldar og er þetta stöðugt sund þar til því líkur, hvort sem mönnum líkar betur eða verr. Nú þegar þetta er skrifað þá er Benedikt búin að vera á sundi í um þrjá tíma og hef ég ekkert frétt frekar að sinni.

Jón Svavarsson Dover, Englandi 

ERMASUND Benedikts Lafleur!

           

Benedikt Lafleur lagði í Ermasundið fá Shakespearströndinni við Dover um klukkan 04:48. Kyrðin þennan morgun var gífurleg aðeins heyrðist í nokkrum mávum gagga og skvaldrið í gárunni sem var að kyssa síðuna á bátunum. Sólin var að byrja að ganga upp og útlit var fyrir sólríkan dag og gott veður, samt var smá alda og var báturinn að velta soldið í öldunni. Framan af morgni var góður gangur í sundinu og allt virtist vera á réttri leið. Umferð skipa á sundinu var talsvert mikil og voru þar engin smá skip á ferð. Mest voru þetta fragtskip, með gáma, bílaflutningaskip, tankskip og ferjur. Ekki kom þó til neinna vandræða með þá umferð, en við fengum að finna fyrir bógöldu skipana sem ruggaði okkur vel.

Klukkan er orðin hádegi og sundið gengur vel, komin um 6 sjómílur (Nm) af um 18,2 Nm, sem er bein leið yfir sundið. Veðrið var gott sólskin andvari eða gola eða um 4 hnútar (kts) af vestsuðvestri, allir hressir að mestu en Árni Snœr varð smá sjóveikur um morgunin en jafnaði sig fljótt. Jón Karl kvikmyndagerðarmaður tók myndir á hverja spóluna af annari og Hermína blandaði drykki fyrir sundmannin, ýmist orkuhristing eða heitt te auk þess sem hann fékk sér orkubita við og við.

Framan af degi gengur sundið nokkuð vel og frá sjónarhóli okkar leikmanna og áhorfenda er kraftur í sundinu, en síðar kemur í ljós að frekar hefur hægt á okkar manni er leið á daginn og hefði líklega verið hægt að grípa þar inní fyrr, ef við fylgdarfólkið heðum haft nánari vitneskju um það í tíma.

Klukkan 19:00 lœtur Eddy (skipstjórinn og leiðsögumaðurinn) okkur vita að sundið gangi í öfuga átt vegna strauma og það þurfi að hvetja hann áfram svo hann komist hraðar. Hófumst við þá handa við að hvetja hann með köllum og hrópum sem sýndi strax árangur og honum miðaði aftur áfram til Frakklands en ekki aftur til englands. Straumar voru miklir og var von á að liggjandinn yrði um kl 22, vonir voru um það, að ná þá endasprettinum. Það var farið að dimma um tíuleitið var þá enn talsvert eftir í land, en áfram hélt Jón Karl og Hermína að kvetja hann og uppskáru raddleysi um morgunin í staðinn. En svo virðist sem hann hafi fest sig í því sem heimamenn kalla "grafreit draumana" en þar hafa margir sundmenn endað sund sitt í þessu þrekvirki að synda yfir Ermasundið. Því klukkan 02:00 ákveður Eddy að hér sé komið nóg, því sundið gangi aftur á bak og enn séu 3 sjómílur í land, straumar séu mjög óhagstœðir og vindur og alda að aukast. Er þá tekið til hendinni með að hafa til handklæði og hlý teppi og undirbúa að taka sundmannin um borð sem var gert klukkan 02:12 sundinu lokið og haldið heim til Dover. Vindur var þá búin að aukast og aldan aðeins hærri. Í vestri var að sjá miklan Gúmulus Nimbus að sperra sig og með honum voru eldglæringar og þrumur, við vorum komnir til hafnar kl 05:06.

Afrek Benedikts má ekki gera lítið úr því það er ekki hverjum sem er mögulegt að synda í sjónum í tuttugu og eina og hálfa klukkustund og það skal tekið fram að heimamenn hér í Dover, bera mikla virðingu fyrir sundmönnum sem komast þetta langt þó þeir uppfylli ekki þau skilyrði að ná á strönd Frakklands, sem er takmarkið svo sundið sé gilt, því þeir sem lenda í þessum aðtæðum eru að synda í raun miklu meira en flestir þeirra sem þó ná alla leið að strönd. Ætla má að Benedikt hafi synt að minnsta kosti tuggu og tvær sjómílur miðað við að hafa að meðaltali synt eina sjómílu á klukkustund. Er við komum að landi fréttum við, að fjórir sundmenn sem hófu sund sitt á svipuðum tíma hefðu ekki náð yfir, en hópur sem fór yfir í boðsundi hefði tekist að klára sundið sitt. Síðar fréttum við að Ástrali sem fór í sundið á samatíma hefði náð á 16:24 sem er mjög góður tími, en hann lenti líka í "grafreit draumana" en náði að komast þar í gegn á 4 tímum. Ástrali þessi er 46 ára gamall og hóf að læra sund fyrir 18 mánuðum, fannst honum sjórinn hér frekar kaldur en á hans heimaslóðum, Sidney, er hitastig sjávar um 19°C á veturna, en 21°C á sumrin. Honum þótti mikið til er ég sagði honum að hitastig sjávar á Íslandi væri rétt um og yfir frostmarki á veturna og næði kanski um 9°C á sumrin, þá fór hrollur um minn mann. Ekki ber mönnum saman um hvaða hitastig er í sjónum á Ermasundi í dag, því mér var tjáð að það væri 7°C en annar sagði mér að samkvæmt dufli sem er úti á sundinu með hitamælingu segði að hitin væri um 16,2°C,  sem er rétti hitin, þá er Benedikt vanur meiri kulda en það. Nú í fyrramálið þann 10. júlí ætlar þriðji Íslandingurinn að reyna við Ermasundið, Benedikt Hjartarson en hann átti fimmtugs afmæli í dag

Er ekki tilveran yndisleg???

     

Já annað hvort er það í ökla eða eyra hvernig veðrið er. Á Íslandi er brakandi sól og þurkur en í norður evrópu rigning og rok uppá íslensku. Í þessari annari ferð minni til Svíþjóðar og Danmerkur á síðast liðnum fjórum árum þá hef ég ekki fengið annað veður en ég á að venjast á Íslandi, rok, rigning, snjókoma (samt ekki í þessari ferð) skafrenning eins og hann gerist best á Íslandi. Þetta er eitthvað að snúast við með veðurkerfin, líklega eins og alltaf hefur verið sagt að það er best að búa á Íslandi og gott að búa í Kópavogi. Annars er ég á ferð um Svíþjóð og Danmörku og fer svo til Englands og alla leið til Dover þar sem ég ætla að fylgjast með Ermasunds afrekum, en þeir eru tveir Benediktarnir sem ætla að reyna sig þar, þeir Benedikt Lafleur og Hjartarson. En samkvæmt síðustu fregnum þá er búið ad vera slæmt veður á þeim slóðum til sundsins, svo einhverjar tafir eru nú þegar, en ef tilfinning mín gengur eftir þá verður þessu væntanlega lokið um 12. júlí  því veðrið verður ekki alltaf svona vindasamt. Vindurinn veldur því að aldan er of mikil og ekki fært til sundsins. Fyrir þá sem vilja fylgjast með nánar, þá er reynt ad setja inn nýjar fréttir og væntanlega myndir á vefin www.ermasund.is og einnig verða myndir á vefnum www.123.is/MOTIVMEDIA  og svo væntanlega hér á þessu blogi, eftir því sem tækifæri gefst að skrifa inn. Þeir sem vilja fylgjast með veðrinu á Bretlandseyjum geta farið inn á vefslóðina www.bbc.com/weather og séð hvernig veðrið er á þessum slóðum og með því að smella á south east england þá er nánar um svæðið við Ermasundið.

Bestu kveðjur Jón

Hverjir eiga landið ????

Það er orðið svolítið algengt að stórjöfrar og stórfyrirtæki telji sig geta tekið ákvarðanir um allt og alla. Þegar um er að ræða að gera ríka ríkari, þá er engin hörgull á að leyfa alla hluti og sóa almannafé í allskyns gæluverkefni. Vissulega er ávinningur af stóriðju og vatnsaflsvirkjunum, en allt er gott í hófi, sem er eitt af því sem þeir ríkari kunna sér ekki. Ég tel okkur Íslendinga vel efnaða, því við eigum ýmistlegt sem aðrar þjóðir eiga ekki, hreint vatn, jarðvarma, fallega náttúru, mislynd veður og vatnsaflsorku meir en við höfum nauðsyn fyrir. Kanski verður í framtíðinni olía, ef það finnst eitthvað af henni á landhelgi Íslands. En takið eftir þetta eru allt auðæfi sem eru í eign þjóðarinnar og ekki misskilja, það hafa nefnilega ákveðnum hópum verið leyft að hafa forgang á þessi auðæfi, eins og fiskveiðikvótan, yfirtöku ríkisbankana og fleira sem okkar þjóðkjörnufulltrúar hafa tekið ákvarðanir um að selja og gefa frá þjóðinni. Þannig hafa nokkrir fengið forgang um að sölsa undir sig auðæfum sem á að standa skil á til þjóðarinnar. sjáið nú með Samvinnutryggingar, hvað var að gerast þar? Jú menn fóru á sellufund til að reyna að finna leið til að komast hjá því að deila auðæfunum með skrílnum, því þetta eru svo miklir peningar. Dæmigert fyrir svona klíkur sem á erlendumáli væru kölluð mafía. Er ekki að fara að koma að skuldaskilum? Er þetta ekki meir og minna það sem þjóðin á og hefur unnið að hörðum höndum frá því að íslendingar öðluðust sjálfstæði, eru það ekki við öll sem eigum þetta allt saman? Hvenær fáum við að njóta þeirra afurða? Allt eru þetta áleitnar spurningar sem ég held því miður að verði þaggaðar niður, hraðar en þeim skaut upp!

Fagna samþykkt um Urriðafossvirkjun

Lífið er hvefult !!!

 

Jæja, þá er komið að því að skrifa smá í blogið, en ég hef verið upptekin við ýmistlegt annað að undanförnu. En þó hefur maður séð og heyrt margt sem ástæða er til að gera smá athugasemdir við. Það kom mér spánkst fyrir sjónir og eyru þegar einn af ritstjórum vikurits hér í bæ, hélt því fram á dögunum, að hann hefði aldrei farið með rangt mál á prenti né orði, hver skildi vera þá ástæða þess að hann hefur hrakist frá einum fjölmiðli til annars, ég bara spyr? Meðferð hans á málefnum líðandi stundar, neikvæðni og andstyggileg heit, í garð mannfólksins, hefur ekki átt nein takmörk. Mörg fjölskylduleiðindi hafa orðið í kjölfar skrifa hans um hörmungar sem jú sumar hverjar eru sannar, en oft má satt kyrt liggja og ekki er nauðsyn að núa salti í sárin. Manngæska er eitthvað sem þessi viðkomandi er alveg gersneyddur af og er með ólíkindum hvað fólk gefur skrifum hans gaum, vonandi er það bara til að geta komist að þeirri sorglegu niðurstöðu sem hér að ofan greinir. Þetta eru sennilega þau neikvæðustu skrif sem ég hef nokkurn tíma sett í ritað mál og það er sorglegt til þess að vita að vera knúin til slíkra hluta, sjálfur er ég jákvæður að upplagi og illa við neikvæðni, því bið ég velvirðingar á því að hafa farið á þessa braut núna en stundum er mælirinn fullur og það þarf að hella úr honum.

 

En í aðra sálma, undanfarið hafa verið umfjallanir um álver, virkjanir, netbú og hvaðeina annað, sem er mál allra landsmanna, því allur þessi búskapur færir okkur tekjur, tekjur sem annars koma ekki annarsstaðar frá. Því er það mín skoðun að það er ekki eingöngu mál Hafnfirðinga hvort það verði álver eða stækkun þess. Allir Íslendingar hafa notað álpappír og nota mikið af honum yfir sumartímann á grillinu. Það er þó mín skoðun að aðgæslu er þörf í öllum málum, sér í lagi þar sem mengun og náttúra er annars vegar. Það hef ég sannreynt að álverið í Straumsvík er ein af þeim verksmiðjum þar sem mikill metnaður er lagður í þau mál, sjálfur hef ég átt kost á því að kynnast starfseminni sem fram fer í kerskálanum og steypuskálanum og verð ég að segja, að með tilliti til alls hitans og orkunar sem þar fer í gegn þá kom mér á óvart hve gott andrúmsloft er þar innan dyra og ef öll þessi mengun og spilling á umhverfinu sem sumir vilja af láta ætti við rök að styðjast þá ætti að vera óbærilegt þarna inni. Hins vegar þarf alltaf að sýna þessum þáttum ítarlega aðgæslu og aðhald svo allt fari ekki úr böndunum. Stóriðja og virkjanir eru mál allra landsmanna rétt eins og öll samgöngumál eru einnig mál allra landsmanna, hvort heldur er verið að tala um Reykjanesbraut, Suðurlandsveg, jarðgöng til Siglufjarðar eða Reyðarfjörð, hvort heldur er verið að tala um Keflavíkurflugvöll, staðsetningu Reykjavíkurflugvallar eða rekstur minni flugvalla út á landi. Við höfum jú lagt í allar þessar framkvæmdir okkur til handa, þessir vegir og flugvellir eru fyrir okkur en ekki bara einhverra fárra. Þessi mannvirki eru á þessum stöðum vegna þess að einhverjir hafa séð að þarna væri þeim best fyrir komið þó svo að í undatekningar tilfellum hafi þeim brugðist bogalistin. Hinsvegar eru allt of mörg umferða mannvirki ekki rétt hönnuð og útfærð og eru þar af leiðandi til trafala en eru ekki að þjóna þeim tilgangi sem þeim er ætlað, sem er að koma fólki og farartækjum á milli staða á skjótan og öruggan hátt. Það er því vert að gafa slíkum ákvörðunum meiri gaum en gert er og það grátlega er að oft er verið að spara aurin og kasta krónunni.

 

Það eru því ýmis málefnin sem eru mál allra landsmanna og hef ég áhyggjur á virkjunum á neðrihluta Þjórsár, þar eru náttúruperlur sem eru í allra augsýn og þykist ég sannafærður um að ef að til virkjana komi á þeim svæðum að þá sé nauðsynlegt að koma hlutum þannig fyrir að sem minnst rask verði á umhverfinu og að þessi fallegi Urriðafoss verði ekki eyðilagður. Sjálfur er ég hlyntari gufuafls virkjun því þar er lágmarks spjöll á umhverfi og miklu meira afturkræft en í vatnsaflsvirkjunum. En þar deila menn kanski um úthald þeirra orkugjafasem virðast nær ótæmandi en það þarf ekki nema einn góðan jarðskjálfta til að loka þeim orkuleiðum og eða til að auka orku birgðirnar, slíkt er ekki hægt að spá um fyrir svo áreiðanlegt sé. Ég læt þessum skrifum mínum ljúka með þessum orðum og vonast til að stjórnvöld taki skynsamlegar ákvarðanir, að bæjarfélög taki ekki einhliða ákvarðanir um málefni sem varða alla þjóðina og afkomu byggðarinnar á þessari paradís sem Ísland er.

Kveðja Jón

Kæru landar !

þá er best að reyna hvort það gangi að skrifa smá blog, en síðast er ég reyndi þá vildi ekkert vistast. En frá því síðast að ég skrifaði eitthvað er svo margt búið að vera að gerast og því lítill tími fyrir skrif á veraldar vefinn, en hér er allavega smá kveðja og ef hún vistast þá kemur meira fljótlega. kær kveðja Jón

Að sjálfsögðu verður Flugvöllurinn kyrr á sínum stað.

Steingerður Steinarsdóttir vitnar flugatvik sem endaði nokkur hundruð metra frá leikskóla við Ægissíðuna. En það er svo skrítið hvernig Borgin velur staði fyrir leikskóla, því oft eru þeir í umhverfi þar sem þeir eiga ekkert erindi og oft eru spennistöðvar Orkuveitunar við hliðina eða í sama húsi, sem að til langtíma er litið, er jafnvel enn hættulegra, ef að sú kenning á við rök að styðjast að rafsvið frá spennistöðvum valdi krabbameini.

En hvað varðar slysahættu af flugvöllum almennt þá er slysatíðni á flugvöllum hérlendis það verulega lág, að það er ekki einu sinni rök gegn flugvellinum í Vatnsmýrinni. Slys á Reykjavíkurflugvelli hafa orðið nokkur þessi SEXTÍU ár sem hann er búin að vera í notkun og ef miðað er við umferð, fjölda lendinga og flugtaka ásamt farþega fjölda sem um hann fara, þá liggur við að hægt væri að fullyrða að flugvöllurinn sé slysalaus því svo fá slys hafa orðið á Reykjavíkurflugvelli. Það hafa orðið nokkur flugatvik eða óköpp, þar sem flugvélar hafa farið fram af flugbraut, magalent, runnið út af braut vegna hálku, en nær ekkert af þeim atvikum eru skilgreind sem slys. Öryggi í flugsamgöngum er með því mesta sem gerist í heiminum, hér á Íslandi þrátt fyrir að við búum við einar erfiðustu aðstæður hvað varðar óbilgjörn veður, eða eins og landsmenn vita þá er oft ófært á marga staði úti á landi, oft svo að dögum skiptir og jafnvel vikum. En á móti er sára sjaldan ófært til Reykjavíkur því flugvöllurinn er svo vel staðsettur með tilliti til veðurs, að jafnvel oftar er hann notaður til vara fyrir Keflavíkurflugvöll, heldur en Keflavík fyrir Reykjavíkurflugvöll. Auk þess eru í kjölfarið íslenskir flugmenn með þeim hæfustu sem völ er á vegna erfiðra aðstæðna á Íslandi til flugs og öðlast íslenskir flugmenn því meiri reynslu á styttri tíma en flugmenn sem þjálfaðir eru í löndum sem hafa stöðugra og betra veður, því eru íslenskir flugmenn eftirsóttir víða um heim og eru tugir að störfum hjá erlendum flugfélögum.

Ef fólk telur að það sé slysahætta af flugvellinum í Reykjavík, þá eru sömu hættur allsstaðar þar sem flugvöllurinn yrði settur niður og jafnvel meiri hættur ef eitthvað er, með tilliti til veðuraðstæðna og fleiri þátta. Við eigum að vera stolt af þessum örugga og góða flugvelli, sem Bretar og Bandaríkjamenn létu okkur eftir 1946, er þeir afhentu flugvöllin Íslendingum og takið eftir ekki bara Reykvinginum. Reykjavíkurflugvöllur er eign allra landsmanna og er að meginhluta á landi ríkisins en ekki borgarinnar. Þess vegna er það alveg forkastanlegt að aðeins Reykvíkingar voru látnir kjósa um hann á sínum tíma, því þeir eiga ekki flugvöllin heldur ÞJÓÐIN.

Þarf frekari vitnanna við !

Þessar upplýsingar eru af vef veðurstofunar og segja allt það sem segja þarf um mismun á veðurfari á Hólmsheiði og á móti í vatnsmýrinni. Nú er að verða nóg komið um allt fjas og kjaftæði um að flytja Reykjavíkurflugvöll, fólk þarf að fara að vitkast og taka sönsum. Flugvöllurinn er ein mikilvægasta samgönguæð landsins og ein sú hættu minnsta, þrátt fyrir að flugsamgöngur séu stundum taldar varasamar þá er lægst slysatíðni í flugsamgöngum í öllum heiminum og ekki hvað síst á Íslandi. Þrátt fyrir að einhver hávaði fylgi sumum flugvélum þá er hann hverfandi og sífelt er verið að framleiða hlóðlátari vélar í þau tæki. Ef grannt væri gáð þá er ég viss um að hávaðamengun frá bílaumferð á Hringbrautinni sé margfalt meiri, því vert að skoða afhverju Hringbrautin var ekki sett í stokk í gegnum Vatnsmýrina, sem þurfti hvort eð er að grafa út vegna jarðvegsskipta, því mýrin er að jafnaði lágmark 4-6 metrar niður á fast ef ekki sumstaðar meiri.

 Ein aðal ástæða þess að Vatnsmýrin varð fyrir valinu á flugvallarstæði, eru veðurfarslegar eins og dæmið hér sannar og nú er bara sumar, hvað þá á köldum vetrarveðrum með ísingu og öllum pakkanum, er fólk tilbúið að skipta yfir í meiri áhættu og færri flugdaga, vegna þess að þá yrði flugvöllurinn mun oftar lokaður vegna veðurs, NEI ég held ekki.

Miðvikudagur 6.jún kl. 9:00 Reykjavík

Lítils háttar rigning  Hiti 11° Vindur10  m/s Suðaustan  

Straumsvík Hiti 10° Vindur12  m/s Suðaustan

Korpa Hiti 11° Vindur11  m/s Suðaustan

Geldinganes Hiti 11° Vindur13  m/s Suðaustan

Hólmsheiði Hiti 9° Vindur17  m/s Suðaustan

Garðabær – Vífilsstaðavegur Hiti 10° Vindur13  m/s Suðaustan

Einarsnes í Skerjafirði Hiti 12° Vindur7  m/s Suðaustan  

Kjalarnes Hiti 11° Vindur12  m/s Austan

heimildir Veðurstofa Íslands

Hvað segir þetta okkur????

    

Enn eitt sumarið er hafið og fréttir af stórafrekum Lögreglunar um allt land þar sem þeir liggja tímunum saman úti í vegkanti þjóðvegana að mæla hraða ökumanna. Skildi ekkert annað vera að gera hjá þeim? Ég bara spyr, því mér finnst of mikið gert úr öllu þessu tali um hraða, á kostnað aðal ástæðu fyrir umferðar slysum! Vissulega magnast afleiðingar slysa eftir því sem hraðinn er meiri, en það er ekki hraðinn sem veldur slysunum! Skortur á árverkni og athyglisskortur ökumanna er ein aðal ástæða fyrir því að það verða slys og ef hraðinn er einn þátturinn í orsök slyss þá er það vegna þess að viðkomandi var ekki að aka eftir aðstæðum og er það alvarlegt gáleysi.

Allir þessir útlendingar sem teknir eru fyrir að aka yfir leyfðum "Hámarks hraða" eru líklega vanir því heima fyrir að aka á slíkum hraða, því víða á þjóðvegum erlendis er leyfður 110 KM hraði og sumstaðar jafnvel meiri hraði eða ótakmarkaður eins og á hraðbrautum þýskalands. En það sem skilur þarna að er, að flestir þessir erlendu ökumenn eru betur vakandi við aksturinn og sýna meiri tilitsemi sem er mikill skortur á hjá íslenskum ökumönnum. "Þeir skulu sko ekki fara framúr mér þessir Jónasar" eða eitthvað í þá áttina. Þegar ég tók ökuprófið á sínum tíma þá var mikil áhersla lögð á það, að ökumaður sem á eftir ekur gefur merki um að hann vilji fara fram úr þá beri skilyrðislaust að hleypa honum framhjá með tilheyrandi merkjagjöf, svo fremi að ekki sé umferð á móti og það sé hægt að gera það án mikillar áhættu, þetta er eitt af því sem margir gefa ekki gaum að.

Eflum umferða fræðsluna, þjálfum ökumenn með réttum formerkjum, komum í veg fyrir slysinn með því að vera vakandi við aksturinn, gefa stefnumerki og sýna ýkta tillitsemi.

Góða ferð, kveðja Jón

Ferðamenn teknir fyrir hraðakstur