.....heldur frelsa oss frá illu, .....

Margi hafa velt fyrir sér því umtali sem verið hefur um hin margrómaða Smáralindarbækling. En líklega getur fólk verið á ýmsum skoðunum með hann, sumum finnst hann kanski höfða of mikið til ungafólksins og vera kanski of nærgöngull á viðskiptavit ungafólksins þeas höfða til þess að það sé nauðsynlegt að eignast tölvubúnað og dýrar gjafir fyrir tugi ef ekki hundruði þúsunda. Þetta fer að verða eins og margir tala um með jólavertíðina, sífelt verið að búa til þarfi sem í raun eru tilbúnar en ekki nauðsyn. Gildismat fólks er orðið svo brenglað að allir verða að eiga tölvur, stafrænarmyndavélar, flottustu símana og rándýra bíla. Svo eru þeir aðrir sem enn eru með gamla túpu sjónvarpið og ferðast með strætó en eru samt alsælir. Ég held að fólk megi oft láta sér nægja minna fyrir meira, sína hvert öðru umburðarlyndi og sanngirni. En í tengslum við umfjöllunina um Smáralindarblaðið þá læt ég þessa litlu sögu fylgja með, góðar stundir. 

En ég skil hugsunarháttinn!!

Snáði einn sem átt hafði í rökræðum við kennslukonuna, lagði fyrir hana eftirfarandi spurningu;Þrjár konur fengu sér rjómaís í brauðformi, ein sleikti hann af áfergju, önnur beit í hann og smjattaði á honum og sú þriðja saug hann með unaðs hljóðum. En hver þeirra var sú gifta?

Kennslu konan hugsaði sig vandlega um og svaraði svo, sennilega sú þriðja sem saug hann!

Nei sagði sá stutti, það er auðvitað sú með giftingarhringin en ég kannast við svona hugsunarhátt!!!!!!!